Onderwerp: What you don't know za 25 okt 2008 - 17:38
Nou dit is nieuw verhaal :] Ben ik net pas begonnen, maar had insperatie teveel enz :] Ik weet niet wanneer ik precies post aangezien ik door de weeks druk met school ben maar zal proberen in weekend wel iets te posten :] En probeer het verhaal niet lang te maken. Wat er precies in gaat gebeuren weet ik no niet heb nog niet echt doorbedacht zie wel waar het verhaal strand ^^
----------------------------
Met der vinger glijd ze langs de lachend jongen op de foto. Een zucht verlaat haar mond en ze haalt haar vinger van de foto af. Haar bril zet ze verder op der neus en staat op. Haar blik blijft op de foto gericht. De blonde jongen met de mooie bruine ogen kijken der lachend toe. Een tweede zucht volgt. De leegte voelt ze nog steeds. Na al die tijd. Hoe kan je verliefd zijn en blijven op iemand die zo onbereikbaar is.
What you don’t know is that i lay awake wishing you were here tonight
Nachten lang vullen dromen over jou mijn gedachten. Het gevoel je naast me te hebben. Wetend dat ook jij mij lief hebt. Dat zal nooit gebeuren dat wist ik ook wel. We leefde in twee werelden. Je hebt me zelf nog nooit aangekeken. Ook al was ik bijna elke dag zo dicht bij jou. Ik ben leila en mijn leven draait zowat op een jongen in mijn klas. Gustav.
Onderwerp: Re: What you don't know za 25 okt 2008 - 18:03
Ja dankje dat ik weirdo ben xD je bent gewoon jaloers =D
Deel 1 :]
----------------------------------------------
Mijn tas hang ik om mijn schouder en haal mijn fiets uit de schuur. Damien komt langsgefietst en remt voor mijn huis. Met glimlach en fiets in mijn hand loop ik naar mijn beste vriend Damien. ‘Hoi’ glimlacht hij mij toe. Ik stap op mijn fiets en samen fietsen we naar school. Weer een dagje school. Weer een dagje Gustav. Verliefd staar ik naar voren. Damien probeert mijn aandacht te krijgen wat niet lukt. ‘Leila?’ roept Damien. Ik schrik als Damien roept en kijk naast me naar hem. ‘Ja?’ vraag ik verbaasd. ‘Ik vroeg of je geleerd hebt voor wiskunde’ vraagt hij. Ik schud langzaam mijn hoofd. ‘Ow nee, dat hoeft jij niet wiskunde is je beste vak’ merkt Damien dan op. Zodra we op school aankomen gaat de bel dat de lessen beginnen. Snel lopen Damien en ik naar de les toe. Meteen loop ik naar mijn vaste plaatsje vooraan toe en ga er zitten. Gegiechel van stel meiden hoor ik achter me. Ik draai me beetje om. Meteen valt Gustav me op die met een glimlacht met de meiden zit te praten. Zucht. Wat zou ik daar graag zitten. Ik draai snel weer recht als de leraar binnen komt en haal mijn spullen tevoorschijn. De leraar deelt meteen de proefwerkblaadjes uit. Paar zuchten van leerlingen hoor je door de klas. Die zijn niet goed, maar voordeel dat ik dat wel heb. IJverig begin ik aan mij proefwerk te werken. Zoals gewoonlijk ben ik een van de eerste klaar en leg mijn spullen neer. Met een trotse grijns geef ik het blaadje terug aan de leraar en ga weer op mijn stoel zitten. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Gustav geërgerd naar buiten zit te staren. Ik weet dat hij moeite heeft met wiskunde. Opeens richt hij zijn blik op mij. Ik voel dat mijn gezicht rood word als Gustav me aankijkt. Mijn blik richt ik snel naar mijn tafeltje. Omg, hij keek naar mij! Dadelijk vind ie me raar, omdat ik naar hem zat te staren. Buiten zie ik paar jongens voetballen en ik besluit daar naar te kijken. Dit word een lange dag.
Samen met Damien zit ik aan onze vaste tafeltje. Je kan wel zeggen dat ik z’n beetje de onzichtbare meisje op school bent. Mensen pesten me niet, maar mensen kijken ook niet eens naar mijn om. En Gustav? Gustav is het typische populaire jongen. De jongen waar ieder meisje mee wilt hebben. En ik kan niet zeggen dat ik minder slechter ben als de rest, want ik zou er echt alles voor over hebben om iets met hem te krijgen. ‘Leila, wat is er toch aan de hand? Je bent al weer heel de pauze stil?’hoor ik Damien geërgerd vragen. Als ik opkijk kijkt Damien me recht in mijn ogen aan. Ik wil wat zeggen, maar zie opeens Gustav de aula inkomen. Damien volgt mijn blik en zucht. ‘Ik weet al genoeg’ zegt hij. Het lijkt wel of ie teleurgesteld is. Verbaasd kijk ik hem aan, maar veel tijd krijg ik niet. Al snel merk ik dat Gustav mijn kant op komt lopen. Omg, omg, omg, hij komt gewoon MIJN kant op! Vanbinnen gil ik en van buiten staar ik verlegen naar mijn tafeltje. Opeens zie ik een paar schoenen plaatsnemen net naast mij. Dat zijn die van Gustav! Langzaam hef ik mijn hoofd op en kijk in de meest prachtige ogen. ‘Leila, ik heb een vraagje’ begint hij met zijn nog altijd betoverde glimlach. Van binnen smelt ik. Omg dat lachje van hem. ‘Je weet natuurlijk wel dat ik slecht ben ik wiskunde’ zegt Gustav. Langzaam knik ik ja. ‘En ik moet bijles hebben ervoor, want als ik niet voldoende sta voor wiskunde mag ik niet meer voetballen’ zegt ie en kijkt me recht in mijn ogen aan ‘zou je misschien mij bijles geven in wiskunde?’. Even lijkt het alsof Gustav en ik de enige twee op aarde zijn. Hij wil dat ik hem bijles ga geven? Ik? Leila? Omg! ‘U..uh.. uhm.. uhm j ja na.. natuurlijk’ stotter ik verlegen en voel dat mijn wangen rood zijn. Gustav grijnst tevreden. ‘Oke dan gaan we na de les naar mij thuis’ vervolgt ie en loopt met zijn vrienden weg. Dromerig kijk ik hem na. Hij is zo leuk. Zo knap. En zo lief. Wacht! Wat?! Ben ik na school met hem alleen! Bij hem thuis!
Romi<3
Aantal berichten : 158 Registratiedatum : 25-10-08 Leeftijd : 30 Woonplaats : Grolle, voor wie daar ooit van heeft gehoord xD
Onderwerp: Re: What you don't know za 25 okt 2008 - 18:11
Ja, sukkel je bent alleen met hem thuis xD OM BIJLES WISKUNDE TE GEVEN, snap je??xD
Onderwerp: Re: What you don't know za 25 okt 2008 - 18:44
Iben supergeek ^^ Of hoe je dat schrijft xD Ik ben superLisa -vliegt voorbij - En mooi dat je met grijns leest daar doe ik het voor ^^ Weet niet wanneer ik next post morgen heel misschien :O Want ga dalk omkleden blabla op stap en morgenavond eten met familia =D
Romi<3
Aantal berichten : 158 Registratiedatum : 25-10-08 Leeftijd : 30 Woonplaats : Grolle, voor wie daar ooit van heeft gehoord xD
Onderwerp: Re: What you don't know za 25 okt 2008 - 20:17
Onderwerp: Re: What you don't know zo 26 okt 2008 - 14:15
Hiero nieuw stukje ^^
--------------------------
Paniekerig keek ik Damien aan. Hij keek me neutraal aan en liet geen emotie zien. ‘Omg Damien! Ik ga Gustav bijles geven. Bij hem thuis!’ zei ik. Eigenlijk wou ik het wel uitschreeuwen, maar z’n type was ik niet en stel je voor dat iemand het hoort. Stel je voor dat Gustav het hoort. ‘Leuk voor je’ zei Damien en liet klein glimlach verschijnen. Ik merkte aan hem dat hij het me niet echt gunde. ‘Wat is er met jou?’ vroeg ik verbaasd. ‘Niks hoor’ mompelde hij en at rustig verder. ‘Ik ben ook niet gek ofzo! Jij gunt mij dit helemaal niet hé’ zei ik fel. Ik voelde dat ik boos werd. Normaal werd ik niet snel op Damien, maar als het ging over feit dat ik verliefd was op Gustav kon hij zo koel en zo lomp doen. En of ie verliefd is op mij was het niet het was wel iets anders. ‘Je denkt meteen nu je bijles gaat geven dat ie je leuk vind. Dat jullie over week het gelukkig koppel op school zijn. Nou geloof me dat gebeurt niet!’riep Damien naar me en stond op. Ik voelde de blikken onze kant opkomen doordat hij opeens begon schreeuwen. Of het kan ook dat het kwam doordat de stoel met klap op de grond kan. ‘Damien doe is rustig’ probeerde ik hem te kalmeren. ‘Nee! Altijd die verhalen over hoe geweldig hij wel niet is. Terwijl hij vandaag pas voor het eerst tegen je sprak’ zei hij en liep met grote passen van me weg. Gekwetst keek ik hem na. Waarom gunde hij mij dit nou niet gewoon? Ik weet ook wel dat ie gelijk heeft, maar hij weet hoe leuk ik Gustav vind. Ik keek de aula rond en zag aantal mensen naar mij kijken. Meteen voel ik dat ik rood word.
Na de laatste les liep ik naar mijn kluisje. Alleen zonder Damien. We hadden nog steeds ruzie. Naja ruzie we zeiden gewoon niks meer en hij negeerde me volkomen. Een diepe zucht verlaat mijn mond. En de stress dat ik dadelijk Gustav bijles ga geven? Nog steeds aanwezig en het is erger geworden. Ik pak mijn jas uit mijn kluisje en trek hem aan. Als ik naar buiten loop zie ik iets op de deur hangen en besluit het is te lezen. Een schoolfeest. Onbelangrijk ik ben er nooit heen geweest. Niks voor mij. Wat moet ik heel de avond doen? Beetje eenzaam en stil in hoekje staan terwijl de rest helemaal los gaat. Ik loop naar buiten richting de fietsenstalling. Daar zou Gustav wachten zei ie. Zodra ik er ben zie ik hem al staan. En nog steeds met zijn vrienden om hem heen. Kan dat niet is anders zijn. Zonder vrienden. Verlegen loop ik erheen. ‘Haa Leila’ hoor ik Gustav enthousiast zeggen. Ik kijk hem aan en zie een grijns op zijn gezicht staan. Voorzichtig glimlach ik. ‘Hoi’ zeg ik terug. Het liefst zo stil mogelijk dat ik niet teveel opval. ‘Hallo ik ben Samantha’ zegt een meisje heel vrolijk tegen me. Ik kijkt naar het meisje, die blijkbaar Samantha heet, aan. Ze ziet er aardig uit. “Hoi, ik ben Leila’ zeg ik vriendelijk terug. Ze glimlacht naar me, maar word al snel afgeleid aan een van der vriendinnen die aandacht aan het trekken is. ‘Zeg zullen we dan maar is gaan?’ hoor ik opeens Gustav vragen aan mij. Ik kijk nu hem weer aan en knik. Met jou altijd. Beide pakken we onze fietsen. Nadat Gustav afscheid heeft genomen van zijn vrienden fietsen we richting zijn huis. Erg genoeg is het heel de weg doodstil.
Onderwerp: Re: What you don't know zo 26 okt 2008 - 16:53
Next stukkie ^^
----------------------------------------
Snel zet ik mijn fiets op slot en loopt Gustav achterna de schuur in waar hij zijn fiets neerzet. Samen lopen we door naar binnen. De warmte van het huis komt me tegemoet. Ik glimlach. ‘Wil je wat drinken?’ vraagt Gustav. ‘Ja is goed, geef maar wat’ zeg ik. Gustav loopt een andere kamer in. Alleen blijf ik achter in de woonkamer. Mijn blik richt ik op een stel foto’s op een tafeltje. Een voor een bekijk ik zie. Sommige foto’s zie je gewoon dat het Gustav is. Ook foto met volgens mij zijn ouders. En dan nog foto met een meisje. Je kan zien dat Gustav en zij op elkaar lijken dus ik denk zijn zus. ‘Dat is mijn zus’ hoor ik opeens achter me. Geschrokken draai ik om. Op Gustav zijn mond verschijnt een grijns. ‘Zoiets dacht ik uhm al’ zeg ik snel. Gustav zet de glazen drinken op de tafel en gaat op de bank zitten. Ongemakkelijk blijf ik staan, niet wetend wat te doen. ‘Je mag erbij komen zitten hoor’ zegt Gustav grinnikend. Ik ga bij Gustav op de bank zitten en pakt mijn tafel. ‘Welke uhm welke hoofdstukken moet ik je uitleggen’ vraag ik terwijl mijn blik gericht blijft op mijn tas. ‘Wat dacht je van allemaal?’ zegt Gustav ‘ben ik heel wiskunde slecht’. Ik knik en pak mijn boek eruit. ‘Kan wel even duren voordat je het snapt’ zeg ik. Niet dat ik het erg vind. Ben ik vaker bij hem. ‘Ach dat geeft niks’ zegt ie. Ook Gustav pakt zijn boek erbij en ik begin maar met uitleggen van eerste hoofdstuk.
‘Hehe’ hoor ik Gustav naast me opgelucht zeggen. Ik kijk langs me en zie hem languit zitten met armen bij zijn achterhoofd. Daardoor is zijn shirtje een beetje omhoog geschoven en ik kan het niet helpen dat mijn blik kijkt over stukje onblote buik. ‘Uhm.. dus je snapt uhm alles?’ stotter ik weer. Verdomme waarom kan ik niet gewoon normaal praten bij hem. ‘Niet dat ik het snap, maar gewoon ik snap het beetje’ zegt ie en kijkt me aan. Ik knik en kijk op de klok. ‘Ik denk dat ik maar ga het word al laat’ zeg ik en sta op. Mijn boeken doe ik in mijn tas. Gustav staat op en kijkt me aan. ‘Zeg ik moet om 8 uur trainen. Misschien wil je wel komen kijken. Samantha is er ook dus het is niet dat je er alleen staat’ vraagt Gustav dat. Verbaasd kijk ik hem aan. Vraagt hij nou zonet of ik naar zijn training kom kijken? Zijn training?! Omg! ‘Als je wilt dan he, het hoeft niet’ zegt Gustav als ik geen antwoord geef. ‘Nee, nee het lijkt me wel leuk om te komen kijken’ zeg ik snel. Gustav glimlacht tevreden. ‘Je zal natuurlijk wel weten welke voetbalveld het is’ zegt ie. Ik knik en pak mijn tas. ‘Dan ben ik er rond 8 uur’ zeg ik en kijk hem aan. ‘Is goed’ zegt hij en we lopen samen naar de voordeur. Ik loop naar mijn fiets. ‘Nou tot straks dan he’ zegt Gustav met een grijns en loopt naar binnen. Verbaasd kijk ik hem na. Waarom wil hij dat ik kom kijken? Ik bekijk mezelf in het raam van de buren. Zo speciaal ben ik niet. Ik stap op mijn fiets en ga fiets naar huis.
Onderwerp: Re: What you don't know zo 26 okt 2008 - 16:58
Morgen weer nieuw stukje :] Want moet over 2 uur gaan uiteten en heb nou niet zn zin om te typen En morgen ben ik toch om kwart voor 1 uit en rond 2 uur hopelijk thuis dus dan schrijf ik wel ^^
Onderwerp: Re: What you don't know ma 27 okt 2008 - 20:21
Next deel :] Hij is niet zo heel groot maar als ik kleiner stukjes maak dan post ik heel misschien wat meer xD
------------------------
Zodra ik thuis ben ren ik naar boven en dump mijn tas ergens in hoekje op mijn kamer. Omg, hij vroeg of ik naar zijn training kwam kijken! Wat moet ik aan! Met haast ga ik door heel mijn kledingkast. Waar zoals normaal niks leuks te vinden is. Meestal heb ik geen leuke kleding en al had ik die, dan was mijn moeder er niet mee eens. Vond ze het of te ordinair of ik kon mezelf daar niet in vertonen. Dus eigenlijk bestaat mijn kledingkast in broeken, shirtjes truien en vesten. Meer niks. Niks leuks alleen van die saaie dingen. Ik pak maar het meeste leukste kleren uit de kast en ga douche. Met handdoek om mijn lijf gewikkeld sta ik voor de spiegel. In de spiegel zie ik een meisje met pluizig stijl lang haar. De bril dat op mijn neus staat is een oud model. Modern is zeker een ander woord hier. Graag zou ik lenzen willen. Alleen dat kon mijn ogen verpesten. Het enige sprankelijking wat ik kan zien zijn mijn helblauwe ogen die me aanstaren. Make-up? Dat komt niet voor in mijn woordenboek want mijn moeder heeft het zowat verboden. Erg genoeg. Ik wou dat ik ook gewoon is kon doen wat ik zelf wou, maar moeders wil is wet. Zoals mijn moeder altijd zei. Snel föhn ik mijn haren droog en kam ze in model. Nou wat je eigenlijk model noemt. Het valt gewoon recht naar beneden. Kort knippen in hippe boblijn lijkt me echt geweldig, maar dan heb je mijn moeder nog. Korte haren zijn voor jongens en niet voor meisjes. Meisjes horen lang haar te hebben. Ik hoor het mijn moeder nog steeds zeggen. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Mijn bril zet ik recht en trek de kleding aan die ik uitgekozen hebt. Het eindresultaat bekijk ik in de grote lange spiegel op mijn kamer. Vergeleken met Samantha ben ik onzichtbaar. Haar zie je stralen van zelfverzekerdheid. Bij mij? Geen greintje zelfverzekerdheid. Als ik op de klok kijk zie ik dat het kwart voor 8 is. Het duurt iets van 10 minuten fietsen vanaf hier. Ik loop naar beneden en hoor het geluid van de televisie. ‘Lieverd, waar ga je heen?’ hoor ik mijn moeder vanuit de woonkamer. ‘Ik ga met iemand uit mijn klas ergens aan werken voor snel’ bedenk ik snel als smoes. Een goedkeurend geluid hoor ik en loop naar de schuur voor mijn fiets. Zo snel mogelijk fiets ik weg, voordat mijn moeder zich bedenkt en voordat ik dadelijk te laat zou komen.
Onderwerp: What you don't know 
za 25 okt 2008 - 17:38
