Sjalalal nog een ^^
--------------------------
Losing you is like living in a world with no air Zo voelde het toen ik jou kwijt raakte. Toen het uit ging. Leek alsof ik werd geplaatst op een plek waar ik niet zou kunnen overleven. Overleven zonder lucht. Hoe kon ik zonder jou leven was net hetzelfde vraag hoe ik zou kunnen overleven zonder lucht.
To live alone with just me Hoe kan ik mijn eentje leven. Zonder jou in mijn leven. Niet jou sterke armen om mijn middel. Niet jou lieve woordjes die je tegen mij fluistert. Niet jou lippen die zich op de mijne rusten. Hoe kan ik overleven zonder jou en zonder lucht? Die vraag blijft door me heen gaan. Een vraag dat ik moeilijk kan beantwoorden.
Cause my world revolves around you Mijn wereld draaide om jou. Mijn wereld die in elkaar stortte toen jij er niet meer voor mij was. Dat het beter was om zonder elkaar te leven. Het zou overlast geven in jou drukke schema. Ik paste niet meer in jou leven, maar als jij niet meer in mijn leven voorkwam en jij was zowat mijn leven, hoe kon ik het dan overleven?
Tell me how I’m supposed to breathe with no air Vertel me hoe ik zonder jou kan leven. Als ik dat weet, weet ik meteen hoe ik zonder lucht zou kunnen leven. Een antwoord dat moeilijk is. Een antwoord dat niet bestaat, omdat je niet zonder kan leven. Hetzelfde dat ik niet zonder jou kan leven. Iets wat ik onmogelijk kan doen. Zonder jou in mijn leven.
Daar sta ik dan. Vooraan samen met een vriendin van mij. Wachtend tot ik eindelijk de jongen zie waar mijn leven om draaide. Die mijn wereld liet instorten toen hij mij liet vallen. Mijn rechter hand word gepakt en er word zachtjes ingeknepen. ‘Het komt goed’ fluisterde ze zachtjes, zodat alleen ik het kon horen. Een glimlach siert op mijn gezicht. Nog even en ik zie jou weer. Ik hoor weer jou gitaarspel. Jou gezicht, waar ik eerst dagelijks tegen aankeek. Waar ik tegen praatte. Mijn wereld. Ik zie hoe het donkerder word en het gegil van de fans word nog harder als het al was. Ik hoor de klanken van jou gitaar en die van jou vrienden. Even later sta je op het podium voor mij. Recht voor mij, maar je ziet me niet. Ik jou wel, alleen jij hebt oog voor je fans en je gitaarspel. De zang van je broer horen we en het gegil is nou ongelooflijk. Even later sta je daar met de drie belangrijkste personen in je wereld. Ik kijk naar jou broer die over heel het podium loopt. Zijn blik gaat door het publiek. Zodra hij mij ziet worden zijn ogen ietsjes groter en kijkt hij mij aan. Na aantal nummers is er een kleine pauze en lopen de jongens van het podium af. ‘Had je zijn blik gezien’ hoor ik iemand mompelen en merk na een tijdje dat het mijn beste vriendin is die het fluistert tegen mij. Ik knik en zie hoe de jongens weer op het podium komen. Jij zoekt met een zoekende blik door het publiek. Wat zoekt hij? Zijn blik rust op mij en kijkt me aan. Verbaasd kijk ik in zijn ogen. De ogen die me altijd liefhebbend aankeken, die mooiste ogen op de wereld voor mij. Allerlei emoties gaan er door mij heen en vragen. Even glimlach je naar mij en speelt door. Gekwetst en blij tegelijk kijk ik de rest van het concert af.
Samen met mijn vriendin sta ik buiten in de kou. De ouders van mijn vriendin zijn er al en rijden richting huis. Ik kijk op mijn klok en merk dat mijn vader te laat is. ‘Hoi’ hoor ik opeens achter me en geschrokken draai ik me om. Daar sta je dan. Mijn grootste liefde, tevens mijn onbereikbare liefde. Flauw glimlach ik. Zenuwachtig sta je voor me en ik zie aan je dat je niet weet wat je moet zeggen. ‘Dit was goed voor mij’ zeg ik na een tijdje zachtjes. ‘Wat?’ vraag jij fluisterend. ‘Naar dit concert komen’ zeg ik nou ook fluisterend en staar naar mijn voeten. ‘Mistte je mij?’ zeg je zachtjes en ik knik. ‘Zo kan ik het afsluiten’ zeg ik en richt mijn blik op jou. ‘Nou nog?’ vraag je verbaasd. ‘Ja, nou nog ja. Ik vind het moeilijk om zonder jou te leven. Ik kon het niet aan. En nou heb ik het soort van kunnen afsluiten denk ik. Wel met pijn in mijn hart, maar toch’ zeg ik met lichte blosjes op mijn wang. ‘Maar’ fluister je stamelend en ik loop naar je toe. ‘Het is goed, misschien dat het ooit nog is wat word. Maar richt je nu op je carrière. Het komt wel goed tussen ons, alleen richt je nou op dit ding’ fluister ik zachtjes en geef jou een kus op je wang. Ik hoor een toeter van een auto en loop er heen. ‘Doei Tom’ zeg ik nog tegen je. ‘Doei Lisa, zal altijd van je houden’ fluister je terug, maar net hard genoeg zodat ik het hoor. ‘Ik zal altijd van jou houden’ zeg ik ook zachtjes terug en neem plaats in de auto. Daar sta je dan. Nog steeds mijn liefde van mijn leven. Altijd zal ik van hem houden. Maar ik weet nou hoe ik zonder hem kan leven. Door gaan met mijn eigen leven. Zonder hem, misschien dat we ooit nog bij elkaar komen. Maar nu alleen zonder hem. Ik heb geleerd hoe ik zonder hem kan leven.
Onderwerp: No air 
zo 26 okt 2008 - 17:06
