[M] Living a Lie..

Halloow =D
Weer een SA'tje van mij!
Wow, ik heb echt inspiratie ofzo, normaal post ik er NOOIT een x'D
Maargoed. Ik gaa dr ff niet omheen draaien, ik post hem gewoon [Aa]
Comments? Quotes? TELL ME!! =D

xox, Shar.

Living a Lie.

Mijn leven .. Wat is het eigenlijk?
Ik kijk rond in de tourbus. Volgens mij is mijn hele leven een leugen.
Ik kijk naar de tape om mijn vingers. Waarom is dit nodig? Omdat ik niets beters te doen heb..
"Gustav, kom je?" vroeg Tom. "Ja, kom.. We gaan naar de stad!" zei Bill overvrolijk.
"Nee, dankje .. ik heb niet zo'n zin." zei ik. De andere jongens haalden hun schouders op, vermomden zich, en gingen weg.
Ik was nu alleen, met de crew, in de tourbus. Ik wil alleen zijn, ik haat mijn leven op deze manier.
Mijn leven is gewoon één fucking grote leugen. De rustige, aardige Gustav is eigenlijk niet zo.
Ik verberg mijn echte ik. Waarom? Dat weet ik niet. Misschien ben ik bang dat de fans, of de andere jongens mij dan niet meer mogen.
Ik liep naar buiten. "Ik ga even wandelen.." mompelde ik tegen de crew, en ik liep naar buiten.
Ik ging naar een of ander bos. Eigenlijk boeit het me niet waar ik heen ga.. Als ik maar weg ben, en alleen.
Toen ik in het bos was, ging ik tegen een boom aanzitten. Ik pakte mijn zakmes uit mijn zak.
Ik hakte ermee in de boom. 'Lie' stond er in het schors geschreven. Ik haalde mijn zweetbandje van mijn pols, en bekeek de littekens.
Ik zette mijn zakmes op mijn pols, en haalde het langzaam naar beneden. Het bloedde, maar dat boeide me niet eens meer..
Ik deed mijn polsbandje er terug omheen en dacht na. Ik dacht na over duizend dingen ..
Mijn gedachten stopten bij Georg. Al een tijdje dacht ik dat ik hem leuk vond, maar dat kan toch niet waar zijn?
Kom op, ik.. Gustav Schäfer, de drummer van Tokio Hotel. Ik, verliefd op Georg? Toch is hij wel .. leuk, op een of andere manier..
Ik schudde de gedachte weg en ontspande tegen de boom aan, en even later viel ik in slaap..

"Gustav? GUSTAV! Hier ben je!" hoorde ik een stem, en langzaam opende ik mijn ogen.
Georg zat voor mijn neus, en keek me bezorgt aan. "Ja? Wat is er?" vroeg ik. "We waren hartstikke ongerust!" zei Tom die aankwam lopen.
"Ik ben gewoon in slaap gevallen.." zei ik rustig, en ik stond op. Met de andere drie jongens van Tokio Hotel liep ik terug naar de tourbus.
"We gaan naar het hotel." zei Georg, en hij keek nogsteeds bezorgt. Ik knikte en glimlachte maar, zodat hij niet ongerust was.
Als ze eens wisten dat de Gustav niet zo rustig is, maar eigenlijk depressief.. Wat zou er dan gebeuren?
Toen we bij het hotel waren liep ik gelijk door naar mijn eigen kamer. Ik sloot de deur achter me en liet me tegen de deur aan, naar beneden zakken.
Ik legde mijn hoofd tegen de deur aan, en keek omhoog naar het plafond. Ik dacht weer aan Georg.
FUCK! Waarom moet ik nou weer de gene zijn die homo is? Achja, het leven is hard.. En uiteindelijk ga je dood.
Leuke gedachte, maar niet heus.. Ik pakte mijn zakmes weer, en maakte nog een kleine snee op mijn pols.
Opeens werd er geklopt op mijn deur. Ik schrok en deed snel mijn polsbandje weer er overheen.

"Gustav? Ik ben het, Georg.. Mag ik naar binnen komen?" vroeg Georg. "Kom maar.." zei ik, en ging op mijn bed zitten.
Georg sloot de deur achter zich, en ging naast me zitten. "Ik zag dat je bloedde op je pols, het kwam door je zweetbandje heen." zei Georg.
NEE! Hij mag er niet achter komen! Nu niet, en nooit niet! "Mag ik het zien?" vroeg Georg bezorgt. Zijn mooie groene ogen keken mij aan.
Ik was bang, maar ik wou Georg geen pijn doen. Hij mocht geen deel worden van al mijn leugens, dat mocht gewoon niet!
Ik knikte, en haalde het zweetbandje weg. Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Georg schrok. "Dit heb je zelf gedaan, niet?" zei hij zo rustig mogelijk.
Ik knikte weer, en barste toen in tranen uit. Georg nam me in zijn armen, en maakte sussende geluidjes. Dit voelde zó goed!
"Rustig maar, Gustav.. Wil je vertellen waarom?" vroeg Georg lief. Een stem zei mij dat ik het niet moest zeggen, maar mijn gevoel wel.
"Omdat ik verliefd op je ben!" floepte er toen uit, en het was helemaal stil. Georg keek me aan, maar ik keek uit schaamte weg.
"Gustav.. W-Waarom heb je dat niet eerder gezegt?" vroeg Georg. "Ik weet niet, ik denk .. dat ik te bang was voor je reactie." zei ik, en ik keek hem weer aan.
We keken elkaar alleen maar aan, zonder iets te zeggen.. Opeens drukte Georg zijn lippen op die van mij.
"Ik vind jou ook leuk, al heel lang.." zei hij, en toen gaf hij mij een zoen.

Ja, uhm .. Happy End! [Ofzo]
Mijn verhaaltjes sucken, iknow .. maar ach, ik heb niets beters te doen.
Wat Gustav zegt; Het leven is hard, en dan ga je dood..
Das mijn motto !!
CLOWNS ZIJN ENG
Naja, ik stop met deze nutteloze uhm.. einde ofzo x'D

Wat vonden jullie?
xox, Shar.

ik vond hem onwijs mooi meis.

en ook gewon hoe Georg tegen Gustavie doet..
dat is sow lief..xD

Xxx..